Laestadianizm

Laestadianizm, znany również jako luteranizm apostolski, to konserwatywny luterański ruch odrodzenia, który ma swoje początki w XIX wieku w północnej Skandynawii. 

Jego twórca, Lars Levi Laestadius (1800-1861), był wybitnym kaznodzieją i botanikiem z północnej Szwecji. Od XIX wieku laestadianizm jest znanym ruchem religijnym w północnej Szwecji, Finlandii i Norwegii.

Ruch ten rozpoczął się w Szwecji po duchowej przemianie Larsa Levi Laestadiusa, która miała miejsce, gdy był członkiem luterańskiego kościoła narodowego od prawie 20 lat. Według legendy duchowe przebudzenie wiąże się z spotkaniem Laestadiusa z młodą kobietą z ludu Saamów, Millą Clementdotter, zwaną Marią.

Dziś ruch ten, najaktywniejszy w Finlandii, ma członków w krajach skandynawskich i bałtyckich, a także w Rosji i Ameryce Północnej oraz w mniejszych kongregacjach na całym świecie. Szacuje się, że światowa wspólnota laestadian liczy 200 000 członków, znanych ze swoich konserwatywnych wartości i silnej, zamkniętej tożsamości społecznej.

To ruch konserwatywny, który wciąż jest częścią szwedzkiego Kościoła, mimo że jest dziś silnym krytykiem wielu obecnych w nim współcześnie zjawisk.

Nauki są oparte bezpośrednio na Biblii i wyznaniach luterańskich. Centralne miejsce zajmuje nauczanie Jezusa o cierpieniu, śmierci i zwycięskim zmartwychwstaniu. W ten sposób kościół luterański naucza o królestwie Bożym i głosi pokutę oraz odpuszczenie grzechów.

Laestadianizm jest bardzo surową religią; członkowie tej wspólnoty uważają się za jedynych prawdziwych chrześcijan. Odrzucają wszystkie grzechy świata zewnętrznego, takie jak: taniec, telewizja, muzyka współczesna, kolczyki, filmy, tatuaże. Niektóre konserwatywne odłamy idą jeszcze dalej, odmawiając wykupienia ubezpieczenia, zakazując uczestnictwa dzieci w zorganizowanych sportach szkolnych czy usuwając radia samochodowe.