Κόκκινο χιόνι

Παρά τις σχεδόν μηδενικές θερμοκρασίες, την οξύτητα, την ηλιακή ακτινοβολία και την ελάχιστη θρεπτική αξία, πάνω από εξήντα είδη άλγης (algae) εμφανίζονται στο χιόνι. Το πιο συνηθισμένο είδος φίκου/άλγης του χονιού είναι το Chlamydomonas nivalis, το οποίο ‘βάφει’ το χιόνι κόκκινο (ή ροζ). Το φαινόμενο οφείλεται στην ασταξανθίνη, ένα στοιχείο που έχει κόκκινο χρώμα, και βρίσκεται στον ψυχρόφιλο φίκο που ονομάζεται Chlamydomonas nivalis. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται «κόκκινο χιόνι» (στα αγγλικά “watermelon snow” ή “blood snow”). Το “κόκκινο χιόνι” σχηματίζεται καθώς ο θερινός ήλιος θερμαίνει και λιώνει τα υπόλοιπα του χειμώνα. Λέγεται ότι η μυρωδιά είναι ελαφρώς γλυκιά, λίγο σαν καρπούζι.

Όταν αυτοί οι φίκοι – που συνήθως είναι πράσινοι οργανισμοί – παίρνουν πολύ ήλιο, παράγουν ένα φυσικό τύπο αντηλιακού (έντονα κόκκινα καροτενοειδή) που ζωγραφίζει τις πλαγιές ροζ και κόκκινο. Η προσθήκη χρώματος στην επιφάνεια σκουραίνει το χιόνι, επιτρέποντάς του να ζεσταθεί γρηγορότερα και να λιώσει πιο γρήγορα. Τα φύκια αλλάζουν την λευκαύγεια (albedo) του χιονιού, προκαλώντας μείωση κατά 13% στη διάρκεια μιας εποχής τήξης της Αρκτικής, σε σύγκριση με το καθαρό χιόνι, που σημαίνει ότι το σκοτεινό χιόνι απορροφά πολύ περισσότερο φως. Μπορεί να προκαλέσει ένα θετικό βρόχο ανατροφοδότησης (περισσότερο τήξη χιονιού, περισσότερη άλγη ανθών, σκοτεινότερη επιφάνεια, χαμηλό albedo, υψηλότερη θερμοκρασία, περισσότερη τήξη χιονιού).

Φωτογραφία: Piotr Andryszczak, κοντά στον πολικό σταθμό Polar (Gangpasset)