Συνθήκη της Ανταρκτικής

Η Συνθήκη της Ανταρκτικής είναι μια πράξη διεθνούς δικαίου, η οποία ρυθμίζει το νομικό καθεστώς της Ανταρκτικής. Δεδομένου ότι η περιοχή αυτή δεν έχει αυτόχθονες πληθυσμούς, οι χώρες που ασκούν δραστηριότητες στην Ανταρκτική δημιούργησαν ένα σύστημα νόμων και συνθηκών που έχουν ως σκοπό την προστασία του περιβάλλοντος, τη διασφάλιση της ελευθερίας για επιστημονικές έρευνες και την απαγόρευση κάθε στρατιωτικής δράσης στην περιοχή. Η Ανταρκτική είναι μια ουδέτερη περιοχή υπό κοινή διαχείριση των υπογραφόντων της συνθήκης.

Η Συνθήκη της Ανταρκτικής τέθηκε σε ισχύ στις 12 Ιουνίου 1961, υπογεγραμμένη από χώρες που είχαν τότε επιστημονικά συμφέροντα στην ήπειρο: την Αργεντινή, την Αυστραλία, το Βέλγιο, τη Χιλή, τη Γαλλία, την Ιαπωνία, τη Νέα Ζηλανδία, τη Νορβηγία, τη Νότια Αφρική, τη Σοβιετική Ένωση, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ. Επί του παρόντος, 53 χώρες είναι συμβαλλόμενα μέρη της συνθήκης και επιπλέον, προστέθηκαν διάφορα έγγραφα, για να ρυθμίσουν π.χ. κανόνες προστασίας της άγριας φύσης ή τη διαχείριση των επιστημονικών σταθμών.