Αδηφάγος

Ο αδηφάγος (Gulo gulo) ζει σε τάιγκα και τούνδρα της Ευρώπης, της Ασίας και της Βόρειας Αμερικής. Μοιάζει με κάτι ανάμεσα σε μια μικροσκοπική αρκούδα και έναν λύκο, αλλά στην πραγματικότητα είναι το μεγαλύτερο χερσαίο μέλος της οικογένειας των ικτιδών. Είναι ίσως ένα από τα λιγότερο γνωστά είδη των μεγάλων θηρευτών της γης. Είναι πιθανώς το πιο επιθετικό ζώο με μεγάλη δύναμη, θάρρος, επιδεξιότητα και αντοχή. Υπήρξαν πολλές περιπτώσεις επιτυχούς αντιπαράθεσης του αδηφάγου με μεγαλύτερους σε μέγεθος και ισχυρότερους θηρευτές, όπως μια αρκούδα ή μία αγέλη λύκων. Ο αδηφάγος είναι καλός κολυμβητής και αναρριχάται στα δέντρα με ευκολία.

Δεν πέφτει σε χειμερία νάρκη το χειμώνα, αλλά λειτουργεί σε εναλλασσόμενα 4ωρα δραστηριότητας και ύπνου. Ισχυρά σαγόνια σε συνδυασμό με αιχμηρά δόντια, του επιτρέπουν να μασήσει μεγάλα κόκκαλα και παγωμένο κρέας. Σε σήραγγες κάτω από το χιόνι αποθηκεύει προμήθειες τροφής, στις οποίες επιστρέφει ακόμα και μετά από 6 μήνες.

Το τρίχωμα του αδηφάγου είναι πολύ παχύ, ζεστό, λιπαρό και υδρόφοβο, εξαιτίας του οποίου κάποτε τον καθόριζε ως τον κύριο στόχο των κυνηγών. Ο αδηφάγος μπορεί περιστασιακά να «κλέψει τροφή» – να διώξει μακριά τους θηρευτές του. Το κάνει αυτό με την έκκριση μιας δυσάρεστης οσμής, η οποία αποτελεί τον λόγο που συχνά αναφέρεται ως «skunk αρκούδα». Υπάρχει αλληλοεπικάλυψη των περιοχών αναζήτησης τροφής ανάμεσα στους αρσενικούς και στους θηλυκούς αδηφάγους και έχουν επίσης ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς. Ένας αρσενικός αδηφάγος θα αλληλεπιδράσει με τα μικρά του (αντίθετα με ό, τι προδίδει το παρουσιαστικό τους, είναι ζώα που αρέσκονται στο παιχνίδι), ακόμη και αφού έχουν ανεξαρτητοποιηθεί από τους γονείς τους.