Η ανακάλυψη της Γροιλανδίας

Οι πρώτοι άνθρωποι που κατοίκησαν στη Γροιλανδία έφτασαν πριν από 4000-5000 χρόνια, από τη βόρεια αμερικανική ήπειρο μέσω του Καναδά όταν η θάλασσα πάγωσε στο στενό πορθμό της Θούλης (Thule), στη βόρεια Γροιλανδία.

Τουλάχιστον έξι διαφορετικοί πολιτισμοί Ινουίτ (Inuit: Εσκιμώοι Αλάσκας, Γροιλανδίας και Καναδά) έχουν μεταναστεύσει εκεί, σε διάφορα μεταναστευτικά κύματα. Ο πληθυσμός της Γροιλανδίας σήμερα προέρχεται κυρίως από την τελευταία μετανάστευση, τον πολιτισμό της Θούλης (Thule), ο οποίος έφτασε εδώ γύρω στον 9ο αιώνα μ.Χ.

Η Γροιλανδία ήταν άγνωστη στους Ευρωπαίους μέχρι τον 10ο αιώνα. Ο Erik ο Ερυθρός, θεωρείται ευρέως ο πρώτος άνθρωπος που ανακάλυψε τη Γροιλανδία, αλλά στην πραγματικότητα ο Gunnbjørn Ulvsson, γιος του Ulv Kråke την είχε ανακαλύψει εκατό χρόνια πριν, όταν λόγω καταιγίδας είχε παρεκκλίνει από την πορεία του και την είδε, αλλά ποτέ δεν αποβιβάστηκε.

Σύμφωνα με την Ισλανδική παράδοση (Saga, ιστορίες σε πεζό λόγο), ο βίκινγκ Erik Thorvaldsson , γνωστός ως  Έρικ ο Ερυθρός (Αρχαία νορβηγικά: Eirik Rauð) μεγάλωσε στη Νορβηγία. Ο πατέρας του, Þorvaldr Ásvaldsson, εξορίστηκε από τη Νορβηγία το 960 μ.Χ. ως αποτελέσματος «ενός αριθμού δολοφονιών» και ολόκληρη η οικογένεια του Έρικ εγκαταστάθηκε στην Ισλανδία. Ο Έρικ παντρεύτηκε την Thjodhild. Ωστόσο, στην Ισλανδία ο Έρικ συμμετείχε σε περαιτέρω διαμάχες και δολοφονίες, οι οποίες οδήγησαν στην κήρυξή του ως εγκληματία κι έτσι καταδικάστηκε σε τριετή εξορία. Έφυγε από την Ισλανδία γύρω στο έτος 982 μ.Χ. και έφτασε στο νησί. Ο Έρικ το ονόμασε Grϋnland ή Γροιλανδία στα αγγλικά, λόγω των πράσινων λιβαδιών που αντίκρισε. Επίσης, θεώρησε ότι το όνομα αυτό θα ήταν πιο φιλόξενο και ότι έτσι οι άνθρωποι θα ήθελαν να πάνε εκεί.

Το 985, η εξόριστη ποινή του Έρικ είχε λήξει κι έτσι επέστρεψε στην Ισλανδία. Μέχρι τη λήξη του επόμενου έτους, είχε πείσει αρκετές εκατοντάδες ανθρώπους ότι η Γροιλανδία ήταν πολύ ελπιδοφόρα .Το 985, ξεκίνησε με 25 πλοία και περισσότερα από 400 άτομα. Αρκετά πλοία αναγκάστηκαν να γυρίσουν ή χάθηκαν, αλλά 14 έφτασαν και σύντομα οι νέοι άποικοι δημιούργησαν δύο αποικίες, τον Ανατολικό οικισμό (Eystribyggð) και τον Δυτικό οικισμό (Vestribyggð), με αρκετούς μικρούς οικισμούς ανάμεσα τους.

Η γεωργία ήταν δύσκολη, αλλά οι έποικοι ήταν σε θέση να ανεβάσουν τη ζωική παραγωγή καθώς και να παρέχουν στα ζώα αρκετά σιτηρά. Μέχρι το τέλος της χιλιετίας, υπήρχαν περίπου 3.000 Βίκινγκ οι οποίοι ζούσαν σε 300-400 αγροκτήματα. Η κοινωνία τους επιβίωσε στη Γροιλανδία για άλλα 500 χρόνια. Η Γροιλανδία ήταν σε θέση να εξάγει γούνες, μαλλί, πρόβατα, λίπος φάλαινας και χαυλιόδοντες από θαλάσσιους ίππους. Ωστόσο, λόγω της προόδου της Μικρής Παγετώδους Εποχής, η αποικία μειώθηκε κατά τον 14ο αιώνα. Η ζωή είχε γίνει πάρα πολύ σκληρή, η ναυτιλία ήταν πολύ δύσκολη λόγω του αυξανόμενου πάγου. Μέχρι το 1408, όλοι οι έποικοι έφυγαν.