Στεμματικές οπές, Τρύπες/Οπές του στέμματος

Το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου έχει μια πολύπλοκη και διαρκώς μεταβαλλόμενη δομή. Μπορεί να παρακολουθείται χρησιμοποιώντας εικόνες σε ακτίνες Χ και υπεριώδεις ακτίνες ακραίου μήκους κύματος. Σε αυτές τις συχνότητες (οι οποίες μας επιτρέπουν την παρατήρηση ενός ατμοσφαιρικού στρώματος του ήλιου που ονομάζεται αστρικό στέμμα), μπορούν να διακριθούν φωτεινές και σκοτεινές περιοχές.

Οι σκοτεινές περιοχές που εκτείνονται από τους πόλους προς τον ισημερινό, ονομάζονται στεμματικές οπές. Δημιουργούνται σε σημεία του μονοπολικού μαγνητικού πεδίου (+ ή -), όπου η μαγνητική επαγωγή έχει πολύ χαμηλότερη τιμή από ότι σε άλλες, φωτεινές περιοχές. Υποδεικνύουν τις περιοχές χαμηλότερης πυκνότητας και την ύπαρξη ανοικτών μαγνητικών δυναμικών γραμμών, που επιτρέπουν στο πλάσμα από το ηλιακό στέμμα να διαφύγει εύκολα στον διαπλανητικό χώρο, με τη μορφή ηλιακού ανέμου υψηλής ταχύτητας (Coronal Hole High Speed Stream, CH HSS).

Οι στεμματικές οπές μπορεί να διατηρηθούν για μήνες, κι αν υπάρχουν κοντά στον ισημερινό του ήλιου – ο υψηλής ταχύτητας ηλιακός άνεμος μπορεί να φτάσει στη Γη προκαλώντας μια γεωμαγνητική καταιγίδα μικρής έως μέτριας έντασης. Οι στεμματικές οπές είναι οι κύριες πηγές γεωμαγνητικών καταιγίδων κατά τη διάρκεια των ηλιακών περιόδων ελάχιστης δραστηριότητας.