Antarktyda

Antarktyda jest to najdalej na południe wysunięty kontynent Ziemi, otaczający biegun południowy. Jest to 5. największy kontynent (14 mln km2) i najsłabiej ze wszystkich zaludniony. Liczba ludności waha się w zależności od pory roku – w stacjach badawczych rozrzuconych po kontynencie mieszka od 1000 osób zimą do ok. 5000 latem, w sezonie badań naukowych. Na Antarktydzie nie ma rdzennych mieszkańców, jedyni ludzie to przybyli z innych krajów naukowcy i obsługa stacji.

Klimat Antarktydy jest wyjątkowo nieprzyjazny dla ludzi. Antarktyda klasyfikowana jest jako pustynia z powodu wyjątkowo niskich opadów, skoncentrowanych na wybrzeżach. Na Antarktydzie, w radzieckiej stacji Wostok, zanotowano w 1983 światowy, historyczny rekord zimna (−89.2 °C), zaś dane satelitarne sugerują, że w środku kontynentu, nad lądolodem antarktycznym, temperatura może spadać poniżej -90 stopni Celsjusza.

Choć Antarktyda jest w 98% pokryta przez lądolód antarktyczny, te dwie rzeczy nie są tożsame. „Antarktyda” odnosi się do kontynentu, ale nie konkretnie do lądolodu. Jednocześnie jednak, naukowiec lub odkrywca podróżujący po lądolodzie antarktycznym może z czystym sumieniem powiedzieć, że był na Antarktydzie, tak samo, jak badacz lodowców alpejskich może powiedzieć, że był w Europie.

Status prawny Antarktydy regulowany jest, podobnie jak Antarktyki, poprzez Traktat Antarktyczny. Roszczenia terytorialne wysuwane w Antarktyce przez różne kraje obejmują również, a nawet przede wszystkim, sektory Antarktydy. Według Traktatu, Antarktyda obejmuje nie tylko ląd, ale również antarktyczne szelfy lodowe.