Efekt Coriolisa
Zjawisko to zostało po raz pierwszy opisane przez XIX-wiecznego francuskiego inżyniera matematyka Gustawa Gasparda Coriolisa w 1835 roku.
Ziemia obraca się wokół własnej osi z zachodu na wschód ze stałą prędkością kątową, ale różne szerokości geograficzne mają różne prędkości liniowe. Punkt na równiku musi przebyć dłuższą drogę niż punkt na szerokości umiarkowanej, więc musi „przemieszczać się” szybciej.
W rezultacie na północnej półkuli poruszające się w jednym kierunku zostanie odbite na prawo w stosunku do obserwatora na ziemi.
Gdy powietrze przemieszcza się z wysokiego w kierunku niskiego ciśnienia na półkuli północnej, jest ono odchylane w prawo przez siłę Coriolisa. Na półkuli południowej powietrze poruszające się z wysokiego do niskiego ciśnienia jest odchylane analogicznie w lewo. Podobnie prądy oceaniczne wirują w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara na półkuli północnej i przeciwnie do ruchu wskazówek zegara na półkuli południowej.
Siła Coriolisa jest coraz większa w kierunku biegunów i jest nieobecna wzdłuż równika.
F = 2VΩsin A
gdzie V jest prędkością, Ω jest prędkością kątową, a sinA jest szerokością geograficzną.
Na równiku sinA = sin0 ° = 0
Stąd na równiku
F = 0
This project (EDU-ARCTIC) has received funding from the European Union’s Horizon 2020 research and innovation programme under grant agreement No 710240. The content of the website is the sole responsibility of the Consortium and it does not represent the opinion of the European Commission, and the Commission is not responsible for any use that might be made of information contained.