Βελγική Ανταρκτική Αποστολή

Η Βελγική Ανταρκτική Αποστολή είναι η πρώτη επιστημονική και ερευνητική αποστολή που διαχείμασε στην Ανταρκτική. Ο διοργανωτής και ηγέτης της ήταν ο Αντριάν ντε Ζερλάς (Adrien de Gerlache), αξιωματικός του Βελγικού Ναυτικού. Η αποστολή ξεκίνησε από την Αμβέρσα, στις 16 Αυγούστου 1897 με το πλοίο “Belgica”, το οποίο στο παρελθόν υπήρξε φαλαινοθηρικό πλοίο, που ονομαζόταν “Patria”.

Αν και η αποστολή ήταν Βελγική, χρηματοδοτήθηκε μεταξύ άλλων από τη βελγική γεωγραφική εταιρεία, άριστα ειδικευμένοι επιστήμονες από άλλες εθνικότητες κλήθηκαν να συμμετάσχουν. Ανάμεσά τους ήταν ο Νορβηγός Ρόαλντ Αμούνδσεν (Roald Amundsen), ο οποίος ήταν ο πρώτος που έφτασε στο Νότιο Πόλο το 1911, ο Ρουμάνος Emil Racoviţă-ζωολόγος και σπηλαιολόγος, ο Αμερικανός Frederick Albert Cook- γιατρός, και ο Πολωνός Henryk Arctowski – γεωλόγος, γεωφυσικός και παγετολόγος.

Στις 2 Μαρτίου 1898, το πλοίο παγιδεύτηκε σε έναν συμπαγή πάγο (pack ice) στη θάλασσα Bellingshausen και η αποστολή αναγκάστηκε να περάσει το χειμώνα στην Ανταρκτική, κάτι που δεν είχε προβλεφθεί προηγουμένως (π.χ. η αποστολή δεν ήταν εφοδιασμένη με ζεστά χειμωνιάτικα ρούχα σε επαρκή ποσότητα). Τελικά, το πλοίο απελευθερώθηκε από τον πάγο ένα χρόνο αργότερα, στις 13 Μαρτίου 1899, αφού προηγήθηκαν εργασίες ενός μήνα για την κατασκευή ενός καναλιού μέσω του πάγου, χρησιμοποιώντας εργαλεία και εκρηκτικά υλικά. Στις 5 Νοεμβρίου 1899, η αποστολή επέστρεψε στην Αμβέρσα.

Κατά τη διάρκεια της αποστολής δύο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους: ο Νορβηγός ναυτικός Carl August Wiencke, ο οποίος βρισκόμενος στο κατάστρωμα παρασύρθηκε από τα κύματα κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας, και ο βέλγος Émile Danco, υπεύθυνος για τις γεωφυσικές παρατηρήσεις, ο οποίος αντιμετώπιζε καρδιακά προβλήματα και πέθανε από την εξάντληση.

Παρά το γεγονός ότι το πλήρωμα της αποστολής αντιμετώπιζε δύσκολες κλιματολογικές συνθήκες (χαμηλές θερμοκρασίες, πολικές νύχτες) και σωματικά προβλήματα (οι συμμετέχοντες στην εκστρατεία υπέφεραν από υποσιτισμό, σκορβούτο, κατάθλιψη, κάποιοι από αυτούς είχαν ψυχικά προβλήματα για το υπόλοιπο της ζωής τους), η αποστολή ήταν επιτυχημένη. Συγκεντρώθηκαν πολλά επιστημονικά δεδομένα (π.χ. συνεχείς μετεωρολογικές παρατηρήσεις) και πολλές χρήσιμες παρατηρήσεις αποκτήθηκαν (από τα ημερολόγια του Cook και του Amundsen) σχετικά με την ψυχολογία, την προσαρμογή του ανθρώπινου σώματος στις συνθήκες της πολικής νύχτας ή την πρόληψη του σκορβούτου (κατανάλωση νωπού κρέατος πιγκουίνων και φώκιας).