Θεωρία των τεκτονικών ή λιθοσφαιρικών πλακών

Η θεωρία των τεκτονικών ή λιθοσφαιρικών πλακών εξηγεί την κίνηση της Λιθόσφαιρας της Γης, η οποία χωρίζεται σε επτά μεγάλες πλάκες (και σε μερικές μικρότερες), οι οποίες είναι η τεκτονική πλάκα της Αφρικής, της Βόρειας Αμερικής, της Νότιας Αμερικής, της Ευρασίας, της Αυστραλίας, της Ανταρκτικής και του Ειρηνικού.

Παραδείγματα των μικρότερων πλακών είναι οι πλάκες της Αραβίας, της Νάσκας (Nazca: νότια του Περού) και των Φιλιππίνων.

Η θεωρία αυτή δηλώνει ότι αυτές οι άκαμπτες πλάκες της Λιθόσφαιρας επιπλέουν στα ανώτερα στρώματα της Ασθενόσφαιρας, το πιο όλκιμο (εύπλαστο) τμήμα του μανδύα.

Αυτή η κίνηση αναγκάζει τις πλάκες να σπάσουν σε κομμάτια και να συγκρουστούν ξανά μεταξύ τους.

Τα σύνορα μεταξύ των πλακών είναι είτε Συγκλίνοντα (κινούνται το ένα προς το άλλο), είτε Αποκλίνοντα (απομακρύνονται μεταξύ τους), είτε μπορεί να είναι οριζόντιας μετατόπισης – ρήγματα μετασχηματισμού– (όταν δύο πλάκες κινούνται η μία κατά μήκος της άλλης).