Otwory kriokonitowe
Otwory kriokonitowe to zbiorniki wodne na powierzchni lodowców, na których dnie znajduje się zwykle cienka warstwa kriokonitu. Powstawanie otworów kriokonitowych jest wynikiem redukcji albedo lodu przez osady (kriokonit: drobne fragmenty skał i pył mineralny wraz z organizmami kriofilnymi), które pochłaniają promieniowanie słoneczne i w ten sposób podgrzewają powierzchnię lodu. Otwory kriokonitowe powstają w strefie ablacji lodowca, w miejscach gdzie powierzchnia lodu jest wolna od śniegu w sezonie letnim. Średnica otworów kriokonitowych waha się od kilku centymetrów do nawet kilku metrów. Otwory kriokonitowe są znane jako gorące punkty bioróżnorodności na lodowcach oraz fabryki biogeochemiczne wpływające na obieg materii. Jako supraglacjalne, gorące punkty bioróżnorodności są środowiskiem życia dla mikrorganizmów (bakterii, glonów, grzybów) oraz bezkręgowców, takich jak niesporczaki i wrotki, które są liczne w otworach kriokonitowych na całym świecie i odgrywają rolę konsumentów szczytowych. Ze względu na swoją specyfikę otwory kriokonitowe pełnią rolę sezonowego magazynu osadów dostających się z opadem atmosferycznym (w tym zanieczyszczeń antropogenicznych) oraz pochodzących z procesów abiotycznych i biotycznych na powierzchni lodowca. Otwory kriokonitowe są zasiedlone przez unikatowe organizmy, które żyją wyłącznie na powierzchni lodowców. Globalne ocieplenie i kurczenie się lodowców wpływają na zanikanie otworów kriokonitowych, utratę siedlisk i zagrażają bioróżnorodności otworów kriokonitowych.
This project (EDU-ARCTIC) has received funding from the European Union’s Horizon 2020 research and innovation programme under grant agreement No 710240. The content of the website is the sole responsibility of the Consortium and it does not represent the opinion of the European Commission, and the Commission is not responsible for any use that might be made of information contained.