Peshqit krifë luani

Peshku i maneusit të luanit (Cyanea capillata) është lloji më i madh i kandil deti, me këmborën e tij deri në 12 m dhe tentakulat deri në 10 m. Ata janë ndër kafshët më të vjetra në Tokë (ata kanë qenë këtu për 650 milionë vjet). Peshku i krifë Luanit jeton pak – vetëm për një vit.

Është specie e ujërave të Ftohta të Arktikut, Atlantikut të Veriut, Paqësorit Verior, një specie pelagjike që gjendet në ujërat e oqeanit të hapur, me kripësi më të lartë. Kjo specie fitoi emrin e saj nga tentakulat e saj të kuqe dhe të verdhë, të cilat ngjajnë me ngjyrën e një krife të luanit. Madhësia e kandilit Krifa e Luanit gjithashtu përcakton ngjyrimin e “mostrës”. Speciet më të mëdhenj janë një ngjyrë vjollcë brilante deri në ngjyrë vjollce të errëta, ndërsa më të voglat kanë tendencë të jenë ngjyre mandarine ose një portokall më të lehtë. Krifat e Luanit ushqehen pothuajse me çdo gjë, nga zooplanktoni më i vogël, krustacët e vegjël dhe larvat e peshkut dhe të tilla që shkojnë në oqean të hapur – në lloje të vogla pelte dhe madje edhe në me vetë llojin e tyre.

Kandili i detit gjendet në mjedise të prekura nga aktiviteti njerëzor në kushte të favorshme për jetesë. Mbipeshkimi, ndryshimet klimatike dhe ndotja kanë ndihmuar në nxitjen e mizerive të kandilit te detit më të shpeshtë, duke reduktuar grabitqarët dhe konkurrentët kryesorë të kandilave dhe duke rritur pretë e tyre. Ata nuk janë të rrezikshëm për njerëzit, megjithatë, prekjet prej tyre mund të jenë të dhimbshme.