Barentsburg

Το Barentsburg είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος οικισμός στο Σβάλμπαρντ. Το πρώτο ανθρακωρυχείο στην περιοχή του σημερινού Barentsburg (Grønfjord), που βρίσκεται περίπου 40 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από το Λογκγέαρμπγεν (Longyearbyen), πραγματοποιήθηκε το 1912. Για να εξασφαλίσει τον εξοπλισμό, η νορβηγική εταιρεία Kullkompaniet Isefjord Spitsbergen προσέλαβε τον Knut Glad από τη Φινλανδία, που μαζί με τη γυναίκα του Άννα, πέρασαν εκεί το χειμώνα 1912-1913. Τον Μάιο του 1913, γεννήθηκε το παιδί τους, ο Charles Emil Polar Glad, ο οποίος ίσως ήταν το πρώτο παιδί που γεννήθηκε στο Σπίτσμπεργκεν.

Το 1920, οι περιοχές αυτές και ο εξοπλισμός εξόρυξης αγοράστηκαν από την ολλανδική εταιρεία «NeSpiCo»  (Nederlandsche Spitsbergen Compagnie), όπου στη συνέχεια πωλήθηκαν στη ρωσική εταιρεία «Trust Arktikugol», το 1932. Το 1941, ο εγκαταλειμμένος, εκκενωμένος τόπος, ο μεγαλύτερος στο Σβάλμπαρντ εκείνη την εποχή, βομβαρδίστηκε από το βρετανικό στόλο, ώστε να μην πέσει στα χέρια των Γερμανών. Οι Γερμανοί ολοκλήρωσαν τελικά το έργο της καταστροφής. Το 1948, οι Ρώσοι επέστρεψαν και ανοικοδόμησαν την καταστραμμένη περιοχή. Στη συνέχεια, υπήρξε περίοδος ανάπτυξης και αύξησης του πληθυσμού στο Barentsburg, η οποία διήρκεσε μέχρι την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Ο πληθυσμός του οικισμού μειώνεται συνεχώς από το 1990, όταν είχε περίπου 1.500 κατοίκους. Επί του παρόντος, περίπου 400 άνθρωποι ζουν στο Barentsburg, συμπεριλαμβανομένων μόνο μερικών παιδιών.

Τον Αύγουστο του 1996, ένα αεροπλάνο Tu-154 M συνετρίβη κατά τη διάρκεια προσγείωσης στο Longyearbyen. Αποτέλεσμα της καταστροφής ήταν να σκοτωθούν πολλοί ανθρακωρύχοι μαζί με τις οικογένειές τους – τόσο κάτοικοι του Barentsburg όσο και του Piramiden (οικισμός). Μόλις ένα χρόνο αργότερα έγινε μια άλλη τραγωδία: είκοσι ανθρακωρύχοι σκοτώθηκαν σε ατύχημα που συνέβη στο ορυχείο. Άλλα προβλήματα εμφανίστηκαν τον Οκτώβριο του 2006 και τον Απρίλιο του 2008, όταν δύο ανθρακωρύχοι σκοτώθηκαν στο ορυχείο, ως αποτέλεσμα πυρκαγιάς. Για να σβήσουν τις φλεγόμενες σήραγγες, αντλήθηκε θαλασσινό νερό, το οποίο όμως κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος του εξοπλισμού και προκάλεσε την ολική ανακαίνιση του ορυχείου.