Odkrycie Grenlandii

Pierwsi ludzie, którzy mieszkali na Grenlandii, przybyli na wyspę około 4000-5000 lat temu z Ameryki Północnej przez Kanadę, kiedy morze zamarzło w wąskiej cieśninie w Thule w północnej części wyspy.

Co najmniej sześć różnych społeczności inuickich przybyło na wyspę w różnych okresach. Dzisiejsza ludność Grenlandii wywodzi się prawdopodobnie z ostatniej migracji, kultury Thule, która dotarła tutaj w okolicach IX wieku naszej ery.

Grenlandia była nieznana Europejczykom do X wieku. Za pierwszego odkrywcę Grenlandii uważa się powszechnie Eryka Rudego, ale w rzeczywistości to Gunnbjørn, syn Ulka Krake’a, zauważył ją 100 lat wcześniej, kiedy jego łódź zniósł sztorm, ale nigdy na niej nie wylądował.

Według islandzkich sag wiking, Erik Thorvaldsson, znany jako Eryk Rudobrody (staronordycki: Eirik Rauð), dorastał w Norwegii. Jego ojciec, Þorvaldr Ásvaldsson, za morderstwa został wygnany z Norwegii w 960 roku, a cała rodzina Erika osiadła na Islandii. Erik ożenił się z Thjodhildem; podobnie jak ojciec, za morderstwa został skazany na banicję i wygnany na 3 lata z Islandii.Opuścił Islandię około roku 982 i dotarł do wyspy, którą nazwał „zieloną”, aby zachęcić jak najwięcej wikingów do podążenia jego śladami i osiedlenia się na niej.

W 985 roku wygnanie Erika Reda wygasło i powrócił na Islandię, gdzie przekonał kilkaset osób, że Grenlandia to nowe, wielkie możliwości. Wyruszył z 25 okrętami i ponad 400 osobami – część statków zatonęła lub zawróciła, ale 14 osiągnęło cel podróży. Przybysze utworzyli dwie kolonie, Wschodnią (Eystribyggð) i Zachodnią (Vestribyggð), z kilkoma niewielkimi osadami między nimi.

Warunki dla rolnictwa były trudne, ale osadnicy byli w stanie hodować bydło i dość zboża, aby je wyżywić. U progu drugiego tysiąclecia około 3000 Wikingów żyło na 300-400 farmach. Ta społeczność przetrwała na Grenlandii przez kolejne 500 lat. Grenlandia eksportowała futra, wełnę, owce, wielorybi tłuszcz i kły morsa. Ze względu na rozwój małej epoki lodowcowej, kolonia zmniejszyła się w XIV wieku. Życie stało się zbyt trudne, a żegluga prawie niemożliwa z powodu coraz większej powierzchni lodu morskiego. W roku 1408 grenlandzcy osadnicy zniknęli.