Szelf kontynentalny
Szelf kontynentalny (półka kontynentalna) to podwodny ląd, przedłużenie kontynentu, który rozciąga się od wybrzeża do dna morskiego na głębokości 100-200 metrów. Średnia szerokość szelfu kontynentalnego to około 65 km. Największa na świecie półka kontynentalna rozciąga się wzdłuż wybrzeża na dystansie 1500 km (około 930 mil) od wybrzeży Syberii do Oceanu Arktycznego [Britannica].
Półka kontynentalna jest lekko nachylona w kierunku morza – średnio około 0,1°.
Zazwyczaj kończy się nagłym spadkiem – załomem. Poniżej leży stok kontynentalny, znacznie bardziej stroma linia dna morskiego, które zazwyczaj łączy się z odcinkiem na dnie oceanu zwanym równiną abisalną na głębokości mniej więcej 4000 do 5000 metrów.
Światło słoneczne może przenikać w płytkich wodach szelfu kontynentalnego, co umożliwia rozwój wielu organizmów, od mikroskopijnych krewetek po gigantyczne wodorosty (tzw. kelp). Prądy oceaniczne i dostawa materii organicznej przez rzeki zapewnia im składniki odżywcze.
Wiele fragmentów kontynentu, które współcześnie są półkami kontynentalnymi, znajdowało się w przeszłości ponad poziomem morza – w okresach zlodowaceń, gdy więcej wody było uwięzionej w masywnych pokrywach lodowych pokrywających naszą planetę.
Źródło: Interiot
This project (EDU-ARCTIC) has received funding from the European Union’s Horizon 2020 research and innovation programme under grant agreement No 710240. The content of the website is the sole responsibility of the Consortium and it does not represent the opinion of the European Commission, and the Commission is not responsible for any use that might be made of information contained.