Tajga (las borealny)

Las borealny (tajga) zajmuje ok. 17% powierzchni naszej planety w strefie okołobiegunowej półkuli północnej. Od północy graniczy z tundrą. Lasy borealne stanowią ok. 29% powierzchni leśnej Ziemi.

To biom, w którym dominują drzewa iglaste, warunki tam panujące charakteryzują się długimi zimami i umiarkowaną/wysoką sumą roczną opadów. Gleba tajgi jest uboga w składniki odżywcze, może też zamarzać, co utrudnia wielu roślinom zakorzenienie się.

Iglaste drzewa, takie jak świerk, sosna, modrzew i jodła, przeważające w lesie borealnym, są bardzo dobrze przystosowane do warunków klimatycznych. Ich smukły, stożkowy kształt minimalizuje gromadzenie się śniegu na gałęziach, pozwalając drzewom wytrzymać ciężar śniegu zimą i uniknąć połamania. Niewielka powierzchnia igieł oraz woskowa powłoka pozwala drzewu oprzeć się silnym, zimnym wiatrom. Utrzymywanie igieł przez całą zimę pozwala na fotosyntezę zimą, jeśli – sporadycznie – zdarzy się słoneczny i w miarę ciepły dzień; umożliwia też natychmiastowe rozpoczęcie fotosyntezy wiosną.

Zwierzęta zamieszkujące tajgę to m.in. lisy, rysie, niedźwiedzie, wiewiórki, wilki, karibu (Kanada), renifery, łosie.

Tajga magazynuje olbrzymie ilości węgla, prawdopodobnie więcej niż lasy tropikalne i umiarkowane łącznie; znaczną jego część w torfowiskach.

Nazwa „lasy borealne” wywodzi się od Boreasza, greckiego boga północnego wiatru.