Igloo

Igloo (iglu, aputiak, w jezyku Inuitów: ᐃᒡᓗ, „dom”) jest tradycyjnym schronieniem Eskimosów na Grenlandii i w arktycznej części Ameryki Północnej. Jest to niewielka chatka w kształcie kopuły zbudowana z bloków twardego śniegu. Ściany od wewnątrz mają tendencję do topienia się, a następnie ponownego zamarzania, tworząc warstwę lodu na ścianach, która wzmacnia konstrukcję i dodatkowo chroni wnętrze przed zimnem.

Jak działa igloo? Powietrze uwięzione w śniegu pełni funkcję izolacyjną. Śnieg użyty do budowy igloo musi mieć wytrzymałość konstrukcyjną, aby można go było ciąć bez łamania, a następnie łatwo ułożyć. Bloki są wcinane ręcznie wykonanym nożem; doświadczony Eskimos może zbudować igloo bardzo szybko, bo w godzinę. Igloo zatrzymuje ciepło ludzkiego ciała, a jego mieszkańcy są niczym grzejnik dostarczający własne ciepło. Nawet przy temperaturach -45 stopni Celsjusza, w środku utrzymuje się +10 stopni Celsjusza.

Podłoga wewnątrz igloo nie jest płaska Wnętrze jest warstwowe lub tarasowe. Najwyższy poziom to miejsce, gdzie ludzie śpią, w środku znajduje się ogień i tam się pracuje, a najniższy poziom to „zimna miska”. Najzimniejsze powietrze z wnętrza igloo biegnie w dół z tarasów i zbiera się w dnie, dzięki czemu górne części pozostają cieplejsze. Czasami przy wejściu buduje się dodatkowo krótki tunel, który zatrzymuje wiatr i ogranicza utratę ciepła podczas otwierania drzwi.

Tradycyjnie istnieją trzy rodzaje igloo, każde o innej wielkości i wykorzystywany do różnych celów:

• Najmniejsze – tymczasowe schrony wykorzystywane do polowań, często na otwartym lodzie morskim
• Średnie – półtrwałe schronienia rodzinne (zazwyczaj jedno na dwie rodziny)
• Największe – budowane w skupiskach po dwa, używane w trakcie świąt, uczt, tańców.

Niektórzy Eskimosi robią dziurę w lodzie wewnątrz igloo, aby móc łowić ryby w domu.