Alczyk: opis, rozmnażanie i rozwój osobniczy

Opis

• długość: około 20 cm
• masa ciała: 160-200g
• rozpiętość skrzydeł: około 40 cm

Ubarwienie

Alczyka charakteryzuje brak zaznaczonego dymorfizmu płciowego. Kolory upierzenia to czerń i biel. W okresie godowym ptaki są czarne z wyjątkiem brzucha, pokryw podogonowych, białego paska na skrzydłach i w górnej części oczodołu i kilku jasnych piór na grzbiecie.

W porze spoczynkowej białe są również pierś, szyja i gardło. Upierzenie młodych jest podobne do osobników dorosłych w szacie spoczynkowej, czerń jest rozjaśniona w kierunku brązu. W związku z przystosowaniem do nurkowania mają stosunkowo krótkie skrzydła. Latają, wykonując szybkie ruchy z niewielkim udziałem lotu ślizgowego.

Brak danych statystycznych o długości życia. Najstarszy znany obecnie przedstawiciel gatunku miał około 16 lat.

Pary lęgowe są trwałe, wracają do tej samej kolonii i często do tego samego gniazda. Na obszary lęgowe na południu Spitsbergenu (rejon Hornsundu) przylatują w połowie kwietnia, kiedy jeszcze stoki gór pokryte są śniegiem, i czekają na warunki zasiedlenia kolonii.

Samica składa jedno jajo – bardzo duże, osiągające do 30% masy ciała ptaka. Czas inkubacji wynosi około 29 dni. Okres opieki nad pisklęciem do czasu uzyskania zdolności lotu około miesiąca. Para lęgowa dzieli się obowiązkami rodzicielskimi po równo – zarówno w wysiadywaniu, jak i karmieniu. Na kilka dni przed wylotem pisklęcia z gniazda samica opuszcza gniazdo i pojawia się na początku następnego sezonu lęgowego. Ten element  trybu życia nie jest dotychczas  wyjaśniony. Przypuszcza się, że jest to rekompensata za wysiłek organizmu samicy, przeznaczony na wytworzenie jaja. Ptaki opuszczają kolonie lęgowe w połowie sierpnia.

Alczyki odgrywają bardzo znaczącą rolę w obiegu materii w ekosystemie tundry przybrzeżnej. W rejonie Hornsundu określono, że kolonia licząca około 50 000 par lęgowych dostarcza na obszar kolonii i jej otoczenia około 100 ton odchodów w ciągu jednego sezonu.