Biomagnifikacja

Biomagnifikacja to wzrost stężenia zanieczyszczeń na określonym poziomie troficznym, z jednego ogniwa łańcucha pokarmowego do kolejnego na wyższym poziomie. Największe stężenie toksyn odnotowuje się u szczytowych drapieżników.

Tragiczne masowe zatrucie w Minimacie w Japonii w 1950 roku jest najbardziej znanym przykładem bioakumulacji rtęci.

Rtęć dostaje się do morza w odpadach, a bakterie przekształcają ją w metylortęć, która dostaje się małych organizmów takich jak krewetki. Duże ryby spożywają duże ilości krewetek, które dostarczają wysokiej dawki rtęci – toksyny się gromadzą. Wreszcie szczytowy konsument – człowiek, który spożywa ryby, otrzymuje największą dawkę trującej substancji.

Fabryka zlokalizowana w Minimacie używała rtęci i wyrzucała do zatoki znaczne ilości metylortęci, gromadzącej się w organizmach ryb.

Dla wielu mieszkańców Minimaty ryby były podstawą diety, dlatego ulegali poważnemu zatruciu. Dokładna liczba ofiar śmiertelnych nie jest potwierdzona. Wiadomo jednak, że ponad tysiąc osób zmarło, a wiele innych miało uszkodzony układ nerwowy.