Foka brodata

Foka brodata, (Erignathus barbatus) zwana też foką wąsatą jest największym gatunkiem foki żyjącym w Arktyce. Należy do rodziny fokowatych (Phocidae). Zwierzęta zazwyczaj odpoczywają na lodzie morskim, rzadko obserwuje się je na lądzie. Szczenięta rodzą się na wiosnę, w maju. Zaledwie kilka godzin po urodzeniu już mogą wejść do wody, co jest powodowane zagrożeniem ze strony niedźwiedzi polarnych.

Młode są w stanie jeść dziennie 8 litrów bardzo tłustego mleka (50%), a po upływie 18-24 dni, które spędzają z matką, są gotowe do samodzielnego życia. W sezonie godowym samce „śpiewają”, aby zwrócić uwagę samic. Ich „pieśni” przy dobrych warunkach pogodowych można usłyszeć na odległość do 19 km.

Sierść fok brodatych może mieć szary lub ciemnoszary kolor z jasnym brzuchem. Zdarza się jednak, że ich pyski i przednie pletwy mają rdzawe zabarwienie – kiedy poszukują pokarmu przy dnie morskim (zazwyczaj nurkują na głębokość nie większą niż 200-300 metrów), żelazo zawarte w związkach występujących w miękkim podłożu przylega do pojedynczych włosów i reaguje z tlenem, kiedy zwierzę wynurzy się na powierzchnię.

Głównym drapieżnikiem polującym na foki brodate jest niedźwiedź polarny.

Ciekawostki

Populacja fok brodatych żyjąca u wybrzeży Alaski jest co roku monitorowana przez NOAA Fisheries.