Śnieguła zwyczajna

Śnieguła zwyczajna (Plectrophenax nivalis) jest ptakiem lądowym o najdalszym północnym zasięgu. Zasiedla arktyczną tundrę Ameryki Północnej, Wyspy Ellesmere, Islandii, Norwegii, Rosji, Północnej Grenlandii, Syberii, występuje też w wyższych partiach gór w Szkocji.

To wytrzymały, średniej wielkości ptak śpiewający, czasami nazywany „płatkiem śniegu” – jego białe upierzenie i ”roztańczony” lot sprawiają, że jego stada wyglądają jak wirujące podmuchy śniegu.

Po wylince późnym latem samiec ma upierzenie z brązowymi i czarnymi pasami na plecach. Pozbywa się końcówek piór, pocierając je śniegiem, a gdy zaczyna się okres rozrodczy, jest nieskazitelnie biało-czarny.

Samce przybywają na lęgowiska na 3-6 tygodni przed samicami, aby zająć terytoria odpowiednie dla gniazdowania.

Ptak buduje gniazdo głęboko w pęknięciach i wgłębieniach skał. Takie gniazda są dobrze zabezpieczone przed drapieżnikami, ale skały są zimne. Gruba wyściółka z piór pomaga utrzymać ciepło jaj i piskląt, ale samica musi pozostać w gnieździe przez większość okresu inkubacji

Dieta śnieguły składa się z nasion, ale w sezonie rozrodczym zjadają również małe stawonogi; młode karmione są tylko bezkręgowcami.