Πάσσαλοι διαλυτικής διάβρωσης

Ξύλινοι ή μεταλλικοί πάσσαλοι, βυθισμένοι στον πάγο σε βάθος λίγων μέτρων. Είναι καλύτερα να βυθίζονται την τελευταία περίοδο της διαλυτικής διάβρωσης. Σε τακτά χρονικά διαστήματα, μετράται η ποσότητα του χιονιού ή του πάγου στην επιφάνεια των διαδοχικών πασσάλων. Την άνοιξη, σε κοντινή απόσταση από τους πασσάλους, σκάβονται χαντάκια για να καθορίσουν την ένταση των επεισοδίων χιονόπτωσης, καθώς και τους τύπους χιονιών.

Η γραμμή των πασσάλων του χιονιού πρέπει να καλύπτει ολόκληρη τη διατομή του παγετώνα. Τα αποτελέσματα της μέτρησης μπορούν να συνοψιστούν και να απεικονιστούν γραφικά: για διαδοχικούς πασσάλους μπορούν να γίνουν ξεχωριστά ραβδογράμματα για συσσώρευση (που φαίνονται με μπλε στο σχήμα) και για διαλυτική διάβρωση (που φαίνονται με πράσινο στο σχήμα). Η κόκκινη ράβδος αντιπροσωπεύει το αποτέλεσμα του ετήσιου ισοζυγίου – το οποίο μπορεί να είναι είτε θετικό είτε αρνητικό. Με βάση αυτή τη σύγκριση μπορεί κανείς να καθορίσει ένα σημείο στον παγετώνα (στην διατομή, κατά μήκος της γραμμής των πασσάλων) όπου το ισοζύγιο είναι μηδέν – αυτή είναι η θέση της Ετήσιας Γραμμής Εξισορρόπησης (ELA).

Η θέση αυτής της γραμμής μπορεί ν’ αλλάξει τα επόμενα έτη. Εάν οι αλλαγές διατηρούν σταθερή κατεύθυνση, δηλαδή, εάν η θέση της ELA μειώνεται ή αυξάνεται συστηματικά, αυτό μπορεί να συνεπάγεται πιθανές κλιματικές αλλαγές.