Białozór

Białozór (Falco rusticolus) to potężny (ok. 0,5 m długości, 800 g – 2,1 kg masy) ptak drapieżny. Największy sokół na świecie, skrzydlaty król tundry i dalekiej północy, atakujący z imponującą prędkością np. pardwy górskie w locie. Występuje zazwyczaj na północ od granicy lasu borealnego (tajgi). Pomimo że niektóre osobniki gniazdują na drzewach, to zamieszkuje przede wszystkim  bezleśne obszary arktycznej tundry (generalnie na szerokościach geograficznych powyżej 60°N).

Białozory gniazdują wśród wysokich klifów, natomiast ich obszary łowieckie są bardzo zróżnicowane. Stosunkowo niedawne badania wykazały, że białozory to ptaki „trochę” morskie – okazuje się, że spędzają dużo czasu na morzu, polując na paku lodowym. Prawdopodobnie odpoczywają na lodzie i polują na inne ptaki morskie, takie jak mewy.

Białozory mają stosunkowo długi ogon i ostro zakończone skrzydła. Samice są znacząco większe od samców. Mają różne kolory upierzenia, od białego po niemal czarne. Nie budują własnych gniazd, ale wykorzystują te zbudowane przez inne duże ptaki, takie jak kruk czy orzeł przedni.

W wieku dwóch lat osiągają dojrzałość płciową [Potapov & Sale 2005]. W lęgu samica składa 3-4 jaja, czas inkubacji wynosi 34-36 dni. Podobnie jak w przypadku większości ptaków drapieżnych, to samica głównie wysiaduje jaja, a samiec poluje i dostarcza do gniazda pokarm. Po wylęgu młode osobnik pozostają w gnieździe ok. 50 dni, ale nawet po opuszczeniu gniazda przez pierwsze 6 tygodni są uzależnione od pokarmu dostarczanego od rodziców, ucząc się w tym czasie polować [Potapov i Sale 2005].

Obecna populacja w Europie szacowana jest na 1500 par.