Wilk polarny

Wilk polarny (Canis lupus arctos) jest podgatunkiem szarego wilka – mniejszym, ale cięższym niż jego europejski kuzyn. To jedyny podgatunek wilka, który nie jest zagrożony wyginięciem. Wilki polarne zamieszkują głównie północną Kanadę i Alaskę, część Grenlandii, Islandii i północnej Europy.

Ze względu na ekstremalne warunki klimatyczne, w jakich żyje, wilk przez cały rok ma białe futro, które pozwala mu wtopić się w śnieżne otoczenie. Arktyczne wilki mają dwie grube warstwy futra. Zewnętrzna warstwa staje się grubsza w miesiącach zimowych. Pierwsza warstwa stanowi wodoszczelną barierę dla skóry.

Wilki żyją pojedynczo lub w watahach. Wataha zazwyczaj składa się z dorosłego samca i dorosłej samicy oraz ich potomstwa (od 5 do 8 osobników). Wilki polują na lisy polarne, karibu, piżmowoły, zające, lemingi i foki. Zwykle tylko alfa samce i samice się rozmnażają, jednak w dużych watahach rozmnażają się również pozostałe osobniki. Matka rodzi 2 lub 3 szczenięta o szarej sierści (na przełomie maja i czerwca). Wilki szukają schronienia m.in.w jaskiniach.

Wilki mogą w ciągu jednego dnia pokonać dystans nawet 200 km i poruszać się z prędkością do 65 km/h.